به یاد دارم که شرکت عمران شهر جدید پرند در سال 1387 با ارسال پیامک انبوه به اهالی شهر، از آنها برای شرکت در مراسم افتتاح آبنمای موزیکال پارک کوهسار پرند (تفرجگاه فاز یک پرند) دعوت کرد.
من نیز بههمراه پدرم رأس ساعت از پیش تعیین شده به بوستان کوهسار پرند رفتیم و در مراسم شرکت کردیم. با روشن شدن پمپهای آبنمای موزیکال و نواختن موسیقی، صحنهی بسیار زیبایی پدید آمد. فوارهها هماهنگ با موسیقی شادِ بیکلام، بالا و پایین میرفتند و میرقصیدند؛ از طرفی نورافکنهای رنگارنگی که بر روی تأسیسات اصلی آبنما در وسط استخر نصب شده بودند، بر روی فوارههای آب میتابیدند و صحنهی بسیار جذاب و مفرحی را پدید میآوردند.
در این حین تعداد انگشتشماری از شهروندان شروع به رقص و پایکوبی کردند. خاطرم هست که چند مرتبهی دیگر نیز هنگام روشن شدن آبنمای موزیکال به محل مربوطه رفتم و از نزدیک منظرهی زیبایی که فوارههای آب، نورپردازی، و موسیقی شاد پدید آورده بودند را تماشا کردم و لذت بردم.
منتها بعد از مدت کوتاهی آبنمای موزیکال تفرجگاه فاز یک پرند بنابر ادعای مسئولان وقت، خراب شد و از آن زمان تاکنون حتی یک مرتبه هم آبنما را روشن نکردند.
از آنجا که پارک مذکور محل دفن پیکر مطهر پنج شهید گمنام دفاع مقدس است، اینطور استنباط میشود که آبنمای موزیکال را به احترام شهدا روشن نمیکنند؛ چرا که ممکن است برخی از مردم دوباره به رقص و پایکوبی بپردازند.
اگر بهواقع اینطور باشد، این پرسش مطرح میشود که پس چرا آبنمای موزیکال را در پارکی ساختند که گلزار شهدای گمنام در آنجا قرار داشت؟ اگر مشکلی از این لحاظ نبوده، پس چه لزومی دارد که آبنما کماکان خاموش باشد؟
با توجه به اینکه دانش فنی چنین سیستمی در داخل کشور موجود بوده و هزینهی تعمیر و نگهداری آن نیز بالا نیست، بیتوجهی به این موضوع ضرر به بیتالمال و بیاحترامی به مردم است، چرا که هزینهی ساخت آبنمای موزیکال از بودجهی عمومی مملکت و پول مردم تأمین شده است.
اگر خاموشی آبنمای موزیکال بهخاطر احترام به حرم مطهر شهدای گمنام است، میشود تأسیسات مربوطه را به پارک دیگری منتقل کرد. بهعنوان مثال میتوان آبنما را در بوستان مشاهیر مستقر کرد، چرا که دسترسی مردم به این پارک از همهی فازهای پرند بهراحتی میسر است.